ເປັນສະເຫນ່ແຫ່ງເມືອງປາກເຊທີ່ເປັນຈຸດ seck-in ວິວສວຍງາມອິກທີ່ຫນື່ງ ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນມາຖ່າຍຮູບບ່ອນນີ້
2.ຜາສັວມ ເມືອງປາກຊ່ອງ
ຫ່າງຈາກຕັວເມືອງປາກເຊປະມານ 11 ກິໂລ ລັກສະນະເດັ່ນຂອງນ້ຳຕົກຕາດຜາສ້ວມ ຄືຕາດຜາສ້ວມມີຄວາມສວຍສົດງົດງາມປ່າໄມ້ທີ່ອຸດົມສົມບູນເຕັມໄປດ້ວຍທຳມະຊາດ ແລະ ນ້ຳໃສສະອາດ,ນ້ຳຈະງາມໃນຊ່ວງວັນທີ19_23ຂອງເດືອນຕຸລາຕົວຕາດເປັນຜາລຽນຕັ້ງເປັນລະບຽບມີຄວາມສູງປະມານ5_7ແມັດ ແລະມີກະແສນ້ຳທີ່ໄຫຼຜ່ານຕາມຜາຫີນດັ່ງກ່າວ ເຊິ່ງນ້ຳຕົກທີ່ໄຫຼຈາກຫ້ວຍຈຳປີອັນມີຈຸດກຳເນີດຈາກພູເທວະດາເມືອງປາກຊ່ອງ ເຊິ່ງເປັນສາຍນ້ຳທີ່ໄຫຼຈາກໃຕ້ໄປຫາເໜືອທີ່ຜ່ານຫີນທີ່ມີຂະໜາດໃຫຍ່ທີ່ລັກສະເປັນໂຫງ່ນຮູບຮ່າງຄືກັບຫ້ອງນອນຂອງຄູ່ບ່າວສາວທີ່ມີຄວາມງົດງາມ ແລະ ຢູ່ໃນບໍລິເວນດັ່ງກາວຍັງມີນ້ຳຕົກຂະຫນາດນ້ອຍຄືນ້ຳຕົກຫມາກແງວຫ່າງຈາກນ້ຳຕົກຕາດຜາສ້ວມ250ແມັດ ເຊິ່ງມີນ້ຳໄຫຼຕະຫຼອດປີເຊັ່ນດຽວກັນ
3.ວັດຂອມເພັດ
ວັດຈອມເພັດ ຕັ້ງຢູ່ບ້ານດອນເຂາະ ເມືອງປາກເຊ ແຂວງຈຳປາສັກ ຫ່າງຈາກຕົວເມືອງປາກເຊ ໄປທາງທິດເໜືອປະມານ 7 ກິໂລແມັດ. ຈຸດເດັ່ນຂອງວັດແມ່ນມີພະພຸດທະຮູບອົງໃຫຍ່ ໃຫ້ທ່ານໄດ້ກາບໄຫວ ແລະ ທ່ຽວຊົມການຄວັດຫິນໃຫ້ເປັນພະພຸດທະຮູບ ມີ່ເປັນເອກະລັກ ແລະ ປານິດຂອງປະຊາຊົນໃນບ້ານ.ແລະຍັງມີຫມູ່ບ້ານແກະສະລັກພະອີກດ້ວຍ
ກໍາເນີດຈາກສາຍຫວ້ຍບັ້ງລຽງ ຕັ້ງຢູ່ໃນເຂດຮັບຜິດຊອບຂອງບ້ານຫຼັກ 40 ເມືອງປາກຊ່ອງ, ແຂວງຈໍາປາ
ສັກ ຫ່າງຈາກບ້ານ ໄປທາງທິດຕາເວັນຕົກສ່ຽງໃຕ້ ປະມານ 1,3 ກິໂລ ແມັດ, ຫ່າງຈາກຕົວເມືອງປາກຊ່ອງ ມາທາງທິດ
ຕາເວັນຕົກ 10 ກິ ໂລແມັດ, ສາມາດນຳໃຊ້ຍານພະຫະນະທຸກປະເພດ ເຂົ້າເຖິງສະຖານທີ່ຢ່າງສະດວກສະບາຍ, ຕາດ
ເຍືອງ ເປັນຕາດສູງຊັນ ປະມານ 50 ແມັດ, ແບ່ງເປັນ 2 ຖານ; ພັກເທິງ 10 ແມັດ, ພັກລຸ່ມເປັນ 4-5 ແມັດ, ສອງຝາກ
ຝັ່ງເປັນຜາເຫວ ຊັນໄມ້ເຮ້ຍ, ປ່າກ້ວຍ, ປ່າຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ຈຳນວນໜຶ່ງ (ນັບແຕ່ປາກຕາດລົງດ້ານລຸ່ມຕາດ) ທາງລົງກ້ອງ ຫຼືວັງນ້ຳຕົກ ແມ່ນລົງຕາມຂັ້ນໄດລີງ ຢູ່ຝັ່ງດ້ານລຸ່ມຕາດ ມີຖ້ຳບ່ອນເຍືອງອາໄສຢູ່ (ກວ້າງ 3 ແມັດ, ຍາວ 3 ແມັດ) ມີ 1
ຍ່ານ, ມີເນື້ອທີ່ສະຫງວນທັງໝົດ 129.000 ເຮັກຕາ.ກ່ອນເອີ້ນວ່າ: "ຕາດເຍືອງ" ກໍ່ຍ້ອນວ່າ: ຄາວປູ່ເຍີ ຜູ້ພາອາໄສຢູ່ຖິ່ນຖານແຫ່ງນີ້ ເປັນບ່ອນດຳລົງຊິວິດ, ຊອກຢູ່ຫາກິນຕາມສາຍຫ້ວຍ ບັ້ງລຽງຍ່ານນີ້ ເຄີຍພົບເຫັນເຍືອງ 2 ໂຕ ຜົວເມຍອາໄສຢູ່ໃນຖ້ຳດ້ານລຸ່ມຕາດ ເພື່ອຊອກຫາຕາມພາສາຂອງສັດ ແລະ ດ້ານໜຶ່ງສາຍຫ້ວຍຍ່ານນີ້ມີ 3-4 ຕາດ ເພື່ອຄວາມຈື່ຈຳຂົງເຂດບໍລິເວນທຳມາຫາກິນ ເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃສ່ຊື່ຕາດແຫ່ງນີ້ວ່າ: "ຕາດເຍືອງ" ມາເທົ່າທຸກວັນນີ້.
5.ວັດພູສະເຫຼົາ
ວັດພູສະເຫຼົ້າ ຕັ້ງຢູ່ເທິງພູສະເຫຼົາ ເມືອງໂພນທອງ ແຂວງຈຳປາສັກ. ຕິດກັບຂົວຂ້າມນ້ຳຂອງ ປາກເຊ-ໂພນທອງ ທ່ານສາມາດຊົມທິວທັດຂອງເມືອງປາກເຊ ແລະ ຂົວຂ້າມນ້ຳຂອງ ປາກເຊ-ໂພນທອງ ແລະ ກາມໄຫວ້ພະພຸດທະຮູບໃຫຍ່ເທິງພູສະເຫຼົ້າ. ວັນທີ່ເໝາະສົມໃນການມາທ່ຽວວັດພູສະເຫຼົ້າແມ່ນ ຕອນບ່າຍຂອງ ວັນເສົາ, ວັນທິດ ເພາະຈະມີຜູ້ຄົນມາທ່ຽວຫຼາຍ ແລະ ມາຍ່າງອອກກຳລັງກາຍຕາມຂົວຂ້າມນ້ຳຂອງ.
6.ຄອນພະເພັງ ແມ່ນໜຶ່ງໃນຈໍານວນນໍ້າຕົກຕາດ ຂອງສາຍພູເຫຼັກ ອັນຍາວຢຽດ, ຂັ້ນຕອນລໍາແມ່ນໍ້າຂອງຕອນໃຕ້ຂອງປະເທດເຮົາ ທີ່ນອນຢູ່ດິນແດນ ເຂດມະຫານະທີ ສີພັນດອນ ເຊິ່ງມີຄວາມຍາວເຖິງ 15 ກິໂລແມັດ, ທຳມະຊາດໄດ້ເສກສັນປັ້ນແຕ່ງໃຫ້ນ້ຳໂຕນຕາດແຫ່ງນີ້ ມີຄວາມສວຍສົດງົດງາມ ແລະ ມີສຽງດັງ, ຄຶກຄື້ນ, ມ່ວນຊື່ນ, ອອນຊອນໃຈ ບໍ່ມີທິວ ທັດທຳມະຊາດແຫ່ງໃດໃນພາກພື້ນ ສະເໝີເໝືອນ; ອົງການແມ່ນນ້ຳຂອງ ຈຶ່ງໄດ້ຂະໜານນາມວ່າ: "ໄຂ່ມຸກແຫ່ງແມ່ນ້ຳຂອງ"
7.ເມືອງເກົ່າຈຳປາສັກ
ເມືອງຈຳປາສັກ: ຢູ່ຖັດຈາກເມືອງປາກເຊ ລົງມາທາງໃຕ້ຕາມເສັ້ນທາງເລກທີ 13 ໃຕ້ ໄລຍະທາງປະມານ 30 ກິໂລແມັດ ມາເຖິງທ່າເຮືອ ບ້ານມ່ວງ ເພື່ອຕໍ່ບັກ ຂ້າມຝັ່ງມາຍັງເມືອງຈຳປາສັກ ໃນອະດີດເມືອງຈຳປາສັກແຫ່ງນີ້ເຄີຍຖືກໃຊ້ເປັນສູນກາງການປົກຄອງຂອງແຂວງ ເປັນທີ່ປະທັບ ຂອງພະຣາຊະວົງ ໃນສະໄໝກ່ອນການປ່ຽນແປງການປົກຄອງ ປະຈຸບັນເຫລືອພຽງພະຕຳໜັກ 2 ຫລັງ ຕັ້ງຢູ່ທາງທິດໃຕ້ຂອງເມືອງ ຄື: ວັງຂອງເຈົ້າຣາຊະດະໄນ (ພໍ່ຂອງເຈົ້າບຸນອຸ້ມ) ເປັນຕຶກເກົ່າແກ່ສະໄໝອານານິຄົມຢູ່ກົງກັນຂ້າມກັບ ເຮືອນພັກສຸຈິຕາ. ສ່ວນວັງເຈົ້າບຸນອ້ອມ (ນ້ອງຊາຍຂອງເຈົ້າບຸນອຸ້ມ) ເປັນຕຶກສີຂາວ 2 ຊັ້ນ ແຕ່ເມື່ອຝຣັ່ງ ຕັ້ງເມືອງຫລວງເອກຢູ່ທີ່ປາກເຊ ເມືອງຈຳປາສັກຈຶ່ງກາຍເປັນເມືອງແຄມນ້ຳຂອງ ທີ່ງຽບສະຫງົບ ມີບ່ອນເຮັດວຽກ ເປັນສູນກາງຕັ້ງຢູ່ເທິງຖະໜົນລາດຢາງສາຍດຽວໃນເມືອງ ສ່ວນຖະໜົນສາຍອື່ນໆ ໂດຍສ່ວນຫຼາຍເປັນທາງດິນແດງ ສອງຂ້າງທາງຂອງຖະໜົນຮົ່ມ ໄປດ້ວຍໄມ້ນ້ອຍໃຫຍ່.
8.ນ້ຳຕົກຕາດຫຼີ່ຜີ"ລ່ອງເຮືອທີ່ທ່າເຮືອບ້ານນາກະສັງ ລັດເລາະ ເກາະດອນ ມະຫານະທີ ສີ່ພັນດອນ ສຳຜັດ ທຳມະຊາດ ວິຖີຊີວິດ ການເປັນຢູ່ເກາະດອນ (ດອນຄອນ) ຊາກຫົວລົດໄຟອາຍນ້ຳຂົວລົດໄຟ ໃນຍຸກຂອງ ລ່າເມືອງຂຶ້ນຝລັ່ງ ແລະ ລີ່ຜີ"
ຫົວລົດໄຟຮ້າງດອນຄອນ ເປັນເກາະນ້ອຍໆ ໜຶ່ງໃນ ມະຫານະທີສີ່ພັນດອນ ຕັ້ງຢູ່ທາງຕອນເໜືອຂອງ ດອນຄອນ ມີເຮືອຫາງຍາວລຳນ້ອຍໃຫ້ບໍລິການ ຂຶ້ນລົງຕາມຮ່ອງນ້ຳແຄບໆ ລະຫວ່າງດອນເດດ ແລະ ດອນຄອນ ທັງສອງເກາະນີ້ ເມື່ອສະໄໝຝຣັ່ງຍຶດຄອງອິນດູຈີນ ຈຳເປັນຕ້ອງສົ່ງສິນຄ້າ ແລະ ສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ຂຶ້ນໄປຕອນກາງປະເທດ ແຕ່ຕ້ອງຕິດຂັດກັບເກາະແກ້ງຂະໜາດໃຫຍ່ ເຮັດໃຫ້ເຮືອສິນຄ້າ ບໍ່ສາມາດແລ່ນຜ່ານໄປໄດ້ ຈຶ່ງໄດ້ສ້າງທ່າເຮືອ ແລະ ທາງລົດໄຟເທິງດອນຄອນ ໄວ້ສຳລັບເປັນທ່າເຮືອ ເພື່ອຂົນຖ່າຍສິນຄ້າລົງເຮືອໃໝ່ ຫົວຈັກລົດໄຟອາຍນ້ຳ ແລະ ລາງລົດໄຟໃນປັດຈຸບັນຍັງມີຊາກປະຫຼັກຫັກພັງໃຫ້ເຫັນກ່ອນເຖິງນ້ຳຕົກຫຼີ່ຜີ ບັນຍາກາດອ້ອມຮອບເກາະງຽບສະຫງົບ ວິຖີການເປັນຢູ່ຂອງຊາວບ້ານແຄມຝັ່ງນ້ຳອັນລຽບງ່າຍ ຕະຫລອດຈົນຄວາມຮົ່ມເຢັນຂອງ ຕົ້ນໝາກພ້າວຫລາຍໆ ຕົ້ນ ບໍລິເວນທົ່ວເກາະ ກໍເຮັດໃຫ້ເກາະແຫ່ງນີ້ເປັນເກາະທີ່ໜ້າຢູ່ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຂອງຕ່າງຊາດ(ເອີຣົບ ແລະ ອາຊີ) ທີ່ມາພັກ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ຢູ່ອາໄສຫລາຍໆ ມື້ ແບບ long term ຖືໄດ້ວ່າເປັນສະຫວັນ ຂອງຄົນຮຽບງ່າຍ ບໍ່ຕ້ອງການຄວາມສິີວິໄລ ຂໍຕິດ ແລະ ເກາະທຳມະຊາດໄວ້ນ້ຳຕົກຫຼີ່ຜີ ຫລື ຫຼີ່ຜີ ເອີ້ນອີກຊື່ໜຶ່ງຄື ຕາມສຳພະມິດ. ນ້ຳຕົກຫຼີ່ຜີຕັ້ງຢູ່ໃນເຂດດອນຄອນ ນ້ຳຕົກລີ່ຜີ ເກີດຈາກນ້ຳທີ່ໄຫລຖາໂຖມຜ່ານເກາະ ເນີນຫິນ ຊຶ່ງເປັນໂງ່ນຫິນ ແກ້ງຫິນອັນແຂງແກ່ນຕົກລົງມາດ້ວຍກຳລັງແຮງແຕກເປັນລະອອງສີຂາວໄປທົ່ວ ລະຫວ່າງ ລະອອງນ້ຳຕົກ ກະທົບແກ້ງຫີນ ເກີດເປັນ ລະອອງປຸຍ ສີຄາມ ເບິ່ງສວຍງາມຕື່ນຕາ ຕື່ນໃຈ ສຳລັບຜູ້ພົບເຫັນ ເປັນຢ່າງດີຫຼີ່ຜີນັ້ນ ມີເລື່ອງລາວ ປະຫວັດສາດຕ່າງໆ ລ້ວນມີຄວາມສຳຄັນ ແລະ ກ່ຽວຂ້ອງກັບຫຼີ່ຜີ ແລະ ຄວາມອຸດົມສົມບູນ ຂອງ ສັດນ້ຳ ທີ່ແຫ່ງນີ້ ຍັງອຸດົມສົມບູນຢູ່ໃນປັດຈຸບັນ. ຫຼີ່ ເປັນ ພາສາລາວ ໝາຍເຖິງ ເຄື່ອງມືຫາປາຊະນິດໜຶ່ງມີລັກສະນະຄ້າຍລອບ ຊຶ່ງ ມີໃຫ້ເຫັນກັນທົ່ວໄປ ສ່ວນຄຳວ່າ ຜີ ໝາຍເຖິງສົບຄົນຕາຍ ຊຶ່ງບໍລິເວນ ນ້ຳຕົກລີ່ຜີ ຈະມີກະແສນ້ຳໄຫລບ່າຕາມພື້ນທົ່ງຮາບຜ່ານແຜ່ນຫິນ ແລ້ວໄຫລຕົກລົງມາກົງຊ່ອງຊອກພວກເຂົາ ທີ່ແຕກແຍກ ອອກຈາກກັນ ກະແສນ້ຳສີຂຽວເຂັ້ມໃນລະດູແລ້ງ ຫຼື ສີຊາໃນລະດູຝົນ ຈະໄຫລບ່າຕົກລົງມາເບື້ອງລຸ່ມ ຈາກນັ້ນຈຶ່ງໄຫລໄປຕາມຮອຍແຍກ ຂອງຊອກພວກເຂົາເປັນທາງຍາວຫຼາຍກິໂລແມັດ ຈຸດທີ່ພົບສົບ (ທີ່ມາຂອງຄຳວ່າ ຜີ ແລະ ສົນທິກັນ ເປັນ ຫຼີ່ຜີ) ຫລາຍໆ ຄື ບໍລິເວນຮ່ອງຫີນຂອງ ນໍ້າຕົກຫຼີ່ຜີ ບໍລິເວນນີ້ກະແສນໍ້າຈະໄຫລມາລວມຕົວກັນເປັນແອ່ງຂະໜາດໃຫຍ່ ຈາກນັ້ນນ້ຳຈະວົນໄປມາແລ້ວຈຶ່ງໄຫລຕົກລົງໄປ ດ້ານລຸ່ມຜ່ານຊອກ ແລະ ຫລືບຫິນແຄບໆ ເຮັດໃຫ້ສົບຂອງທະຫານ ໃນສະໄໝສົງຄາມອິນດູຈີນຈຳນວນຫລາຍຟູມາຕິດໃນ ລີ່ຫາປາປະຊາຊົນຈຶ່ງເອີ້ນນ້ຳຕົກຕາດແຫ່ງນີ້ວ່າ ລີ່ຜີ
ນ້ຳຕົກຕາດຟານ ຕາດທີ່ສູງທີ່ສຸດໃນລາວ
" ນ້ຳຕົກຕາດຟານ ນ້ຳຕົກຝາແຝດ ແຫ່ງດົງຫົວສາວ ທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງລາວ ທ່າມກາງ ແລະ ແວດລ້ອມ ຫຸບເຂົາ ປ່າທຳມະຊາດ "
ນ້ຳຕົກຕາດຟານ (ຕາດ ຄື ນ້ຳຕົກຟານ ຄື ຊື່ຂອງ ສັດປ່າຊະນິດໜຶ່ງ ) ນ້ຳຕົກຕາດຟານ ຫລື ຮຽກອີກ ຊື່ໜຶ່ງວ່າ ນ້ຳຕົກຕາດດົງຫົວສາວ ນ້ຳຕົກຕາດຟານແຫ່ງນີ້ເປັນນ້ຳຕົກຕາດ ທີ່ສູງທີ່ສຸດຂອງປະເທດລາວ ຊຶ່ງເປັນນ້ຳຕົກຕາດທີ່ມີຄວາມສູງ ປະມານ 200 ແມັດ ບັນຍາກາດໂດຍຮອບ ຂອບນ້ຳຕົກຕາດຟານ ເປັນສະພາບອາກາດຊຸ່ມຊື່ນ ໜາວເຢັນຕະຫລອດປີ ເປັນເສັ້ນທາງສູ່ ເມືອງປາກຊ່ອງ ເມືອງແຫ່ງຂຸນເຂົາ ແລະ ສວນກາເຟ ເປັນພືດເສດຖະກິດ ທີ່ສົ່ງອອກຂອງປະເທດ ນ້ຳຕົກຕາດຟານເປັນນ້ຳຕົກຕາດທີ່ເກີດຈາກການໄຫລມາລວມກັນ ຂອງສາຍນ້ຳ ຂອງ ພູເຂົາ 2 ໜ່ວຍ ຊຶ່ງໄຫລຕະຫລອດໝົດປີ ອ້ອມຮອບນ້ຳຕົກຕາດຟານ ຈະເຕັມໄປດ້ວຍປ່າໄມ້ ນານາພັນ ອັນສົມບູນ ຂຽວຂະຈີ ອັນສວຍສົດງົດງາມ ຂອງທຳມະຊາດ ລຳເນົາໄພເປັນສະເໜ່ ປ່າພວກເຂົາທຳມະຊາດຕໍ່ແຂກຜູ້ມາຢ້ຽມຢາມ ໄດ້ຊື່ນຊົມ ແລະ ພາຍໃນບໍລິເວນດັ່ງກ່າວ ຍັງມີຕາດຟານຣີສອດ ໃກ້ຊິດຕິດຂອບນ້ຳຕົກຕາດຟານ ລ້ອມຮອບໄວ້ສຳລັບທ່ານທີ່ມັກສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນ ແບບຣີສອດທຳມະຊາດລາວໃຕ້ ເມືອງປາກຊ່ອງ ທີ່ຕິດທຳມະຊາດນັ້ນຄືຕາດຟານຣີສອດ. ອີກໜຶ່ງຣີສອດ ທີ່ທ່ານພັກແລ້ວ ຈະບໍ່ຜິດຫວັງກັບ ຣີສອດທີ່ແວດລ້ອມທຳມະຊາດນ້ຳຕົກປ່າພວກເຂົາລຳເນົາໄພຂອງລາວໃຕ້.
10.ດອນແດງ
Don Deng Island (Mekong), Champasak Province, Laos ເປັນສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວແບບອະນຸລັກ ປະຊາຊົນມີສ່ວນຮ່ວມ ມີກິດຈະກໍາພັກແຮມນໍາປະຊາຊົນ ຍ່າງ,ຂີ່ລົດຖີບອ້ອມດອນ ຫຼື ຂີ່ເຮືອອ້ອມດອນຢູ່ຫົວດອນແດງ ມີຫາດຊາຍອັນກວ້າງໃຫຍ່ສາມາດສ້າງກິດຈະກຳກິລາຫາດ
ຊາຍ, ອາບແດດ, ລອຍອາບນ້ຳ ເຊິ່ງມີວິວທຳມະຊາດທີ່ສວຍງາມ.
11.ຜາສາດຫີນວັດພູຜາສາດຫີນວັດພູ Cr:wiki
ວັດພູ (ພາສາອັງກິດ:
Vat Phou; ພາສາໄທ:
ปราสาทหินวัดพู) ບູຮານສະຖານວັດຖຸ ຕັ້ງຢູ່ພາກໃຕ້ຂອງລາວ ທີ່ແຂວງຈຳປາສັກ ຊຶ່ງເປັນແຂວງທີ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບ ປະເທດກຳປູເຈຍ ຫ່າງ ຈາກອັງກໍວັດປະມານ 200 ກິໂລແມັດ ແລະ ປະມານ 1 ຊົ່ວໂມງ ໄປທາງລົດຈາກປາກເຊ. ວັດພູຈຳປາສັກ ໄດ້ຖຶກຮັບຮອງ ໃຫ້ເປັນມໍລະດົກໂລກ ຈາກອົງການ
ຢູເນສໂກ (UNESCO). ເປັນສະຖາປັດຕະຍະກຳພິເສດແຫ່ງໜື່ງ ທີ່ມີສິດເກົ່າແກ່ ຊຶ່ງເປັນ ອາຄານກົກເຄົ້າ ສ້າງຂື້ນໃນ ສັດຕະວັດທີ 6, ຈາກນັ້ນກໍ່ມີການຕໍ່ເຕີມຕາມຍຸກສະໄໝຕໍ່ມາ ຈົນມາເຖິງສັດຕະວັດທີ 15. ວັດພູ ເປັນບູຮານສະຖານທີ່ໄດ້ອິດທິພົນ ທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ມາຈາກຫຼາຍແຫ່ງ ຊຶ່ງລວມມີສິລະປະຂອມ, ອິນດູ ແລະ ພຸດ ຕາມຮ່ອງຮອຍຫຼັກຖານທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນ ໃນລວດລາຍສິລະປະຕາມສະຖານທີ່ຕ່າງໆ ໃນຂົງເຂດວັດແຫ່ງນີ້ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຮິດ ຄອງ ຫຼື ການເຊື່ອຖື. ສິ່ງທີ່ຍັງຄົງໄວ້ໃຫ້ເຫັນມາຮອດ ປະຈຸບັນ ຂອງວັດພູ ທີ່ເລີ່ມສ້າງມາແຕ່ ຈ.ສ 1000 ກໍ່ຄື: ສິລະປະຂອງຮິນດູ,ໂດຍມີການເຊື່ອ ຖືເທບພະເຈົ້າຂອງສາສະໜາອິນດູ ຈາກປະກົດການທຳມະຊາດພູເກົ້າ ຊຶ່ງເປັນຈຸດປະກາຍຫຼັກ ໃນການມາສ້າງວັດພູ. ສ່ວນປະ ກອບຂອງວັດມີຮູບຊົງໄຕຣມູມ, ເປັນລຳດັບ ຄືມີການຄິດໄລ່ທີ່ຊັດແຈ້ງເຊັ່ນ: ຮ່ອງນໍ້າ ທີ່ສົ່ງນໍ້າສັກສິດ ຍາວຢຽດອອກໄປເຖິງ 10 ກິໂລແມັດ ທີ່ສ້າງດ້ວຍຜູ້ຄົນ ໄດ້ອ້າງໃຫ້ຮູ້ເຖິງການອອກແບບຄັ້ງທຳອິດ ຂອງສັງຄົມຢູ່ໃນປະຫວັດສາດນຳອີກດ້ວ.ປັດໃຈ ອື່ນກ່ຽວກັບການມີອຳນາດແຊກແຊງ ລັດຖິອິນດູ ແລະ ການເລືອກສະຖານທີ່ສ້າງວັດພູ ແມ່ນເລືອກເອົາເສັ້ນຂະໜານທິດຕາ ເວັນອອກ-ຕາເວັນຕົກ ເປັນຫຼັກ,ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຈອມພູເກົ້າ ຊຶ່ງປະກອບກັບປະກົດການທາງທຳມະຊາດ ຮ່ວມກັບແນວຄິດຂອງ ພຣະສີວະ ສາສະໜາອິນດູ. ການຖືຕາເວັນຂື້ນ ກໍ່ມີຄວາມກ່ຽວພັນກັບພຣະສີວະ, ດັ່ງນັ້ນມັນຈື່ງໄດ້ເກີດມີການເລືອກທິດທາງ ໃຫ້ມັນໄປລວງດຽວກັບທິດຕາເວັນອອກ-ຕາເວັນຕົກ. ຫຼັງຈາກຫຼາຍສັດຕະວັດ ຂອງການລີ້ຊ້ອນຢູ່ໃນຄວາມຊຸດໂຊມ, ຖືກປົກປິດໄວ້ຢູ່ໃນປ່າ,ນັກສຳຫຼວດທາງຊາວຝຣັ່ງ, ທ່ານ ອອງ ຣີ ປາກມອງຈີເອ, ຈຶ່ງໄດ້ຄົ້ນພົບ ວັດພູຄືນອີກໃນປີ 1914. ຫຼັງຈາກໄດ້ຖ່າຍຮູບເອົາສະຖານທີ່ນີ້ ແລ້ວ,ອີກຄັ້ງໜື່ງ ແລະ ກໍ່ມິດ ງຽບຫາຍໄປ ໂດຍຄວາມບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ. ຄວາມສົນໃຈໄດ້ກັບຄືນມາອີກເທື່ອໃໝ່ ໃນກາງປີ 1980 ເວລາທີ່ອົງ ການ ຢູ ເນັດສ ໂກ(UNESCO) ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນລົງໄປສຳຫຼວດ ດ້ານບູຮານສະຖານ ຂອງສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້.ການລົງສຳຫຼວດໃນ ເທື່ອນີ້ ໄດ້ນຳໄປສູ່ການຈົດບັນທຶກເຂົ້າ ເປັນມໍລະດົກພາຍໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງຂອງ ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ ມໍລະດົກທີ່ໄດ້ສ້າງຂື້ນ, ຊຶ່ງມີ ເນື້ອໃນວ່າດ້ວຍການປົກປັກຮັກສາບູລະນະ ອະນຸຮັກສະຖານທີ່ນີ້ໄວ້ ໃນປີ 2001.
ຜາສາດຫິນວັດພູ ແບ່ງອອກເປັນ 3 ສ່ວນຄື:
ປາສາດຊັ້ນລຸ່ມ
ຊາກຂອງບາລາຍສ່ວນໜ້າແຄມບໍ່ນ້ຳ ສ້າງຂຶ້ນມາໃໝ່ສະໄໝເຈົ້າບຸນອຸ້ມ ໃນປີ ຄ.ສ1960 ໃຊ້ສະເດັດໃນພິທີສົງນ້ຳ ແລະ ຊົມປະເພນີແຂ່ງເຮືອ ເຊື່ອມຕໍ່ທາງເດີນຂະໜາບດ້ວຍເສົານາງລຽງ ລານດ້ານໜ້າຈະມີພໍ່ຄ້າແມ່ຄ້າ ນຳເອົາດອກໄມ້ທູບທຽນມາຈຳໜ່າຍ ສ່ວນໂຄປຸລະຊັ້ນນອກ ມີບາລາຍຕັ້ງຢູ່ຄຽງຂ້າງກັນ ເປັນມຸມມະຫາຊົນ ສຳລັບຖ່າຍຮູບຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ເປັນພາບປະຊາສຳພັນຂອງປາສາດຫິນວັດພູແຫ່ງນີ້ ປະຈຸບັນຢູ່ລະຫວ່າງການບູລະນະ ຊາວບ້ານຈະຮຽກບາລາຍ 2 ຫລັງນີ້ວ່າ “ໂຮງທ້າວ” ແລະ “ໂຮງນາງ” ເປັນເໝືອນກັບຜາສາດໃນເມືອງພະນະຄອນທຸກແຫ່ງ ໃຊ້ສຳລັບເຮັດຄວາມສະອາດຊຳລະລ້າງຮ່າງກາຍກ່ອນຂຶ້ນໄປບູຊາເທວະສະຖານ
ຜາສາດຊັ້ນກາງ
ດ້ານໜ້າຂອງໂຄປຸລະຊັ້ນກາງ ມີຮູບແກະສະຫລັກເທວະຮູບຖືກະບອງ ຊາວບ້ານນ້ຳຜ້າເຫລືອງມາຫົ່ມ ແລະ ກາງສັດ ສະທ້ອນຄວາມເຊື່ອທາງຮິນດູ ເບິ່ງທີ່ມີອິດທິພົນຕໍ່ພຸດທະສາດສະຫນາ ຂອງລາວ ຍ່າງຂຶ້ນຂັ້ນໄດສູງຊັນແຄບໆ ຕ້ອງໃຊ້ມື ແລະ ຕີນປີນ ຕາມຄວາມເຊື່ອຂອງຂອມ ທີ່ຕ້ອງການສະແດງໃຫ້ຜູ້ໄປນະມັດການສະແດງຄວາມເຄົາລົບ ໂດຍການໝອບຄານຂຶ້ນໄປ ສັກກາລະສິ່ງສັກສິດ ສອງຂ້າງທາງເຕັມໄປດ້ວຍຕົ້ນຈຳປາ ຊຶ່ງເປັນດອກໄມ້ປະຈຳຊາດລາວ
ປາສາດຊັ້ນເທິງ
ເມື່ອຜ່ານທະວານບານເຖິງໂຄປຸລະຊັ້ນໃນ ທາງຂຶ້ນມີເທວະຮູບຕັ້ງຢູ່ ຍ່າງຂຶ້ນຖານຫີນຄ້າຍກຳແພງ 7 ຊັ້ນ ທີ່ມີຄວາມຫມາຍເຖິງສະຫວັນທັງ 7 ຈົນເຖິງປາສາດປະທານສ່ວນເທິງສຸດ ລັກສະນະພາຍນອກຂອງປາສາດເກົ່າແກ່ ສ່ວນໜ້າ ແລະ ສ່ວນຍອດພັງທະລາຍລົງມາ ມີຫລັງຄາສັງກະສີມຸງແທນ ສ່ວນທີ່ຍັງມີຄວາມສົມບູນຄື ທັບຫລັງ ແກະສະຫລັກເປັນຮູບພະອິນ ຊົງຊ້າງເອລາວັນ 3 ສຽນ ດ້ານຂ້າງເປັນຮູບກິນນະລີ ແລະພະວິລຸນປະທັບພະຍາຄຸດ ວິຈິດສວຍງາມ ຕາມເສົາປະດັບກອບປະຕູທັງ 2 ຂ້າງມີຮູບແກະສະຫລັກຂອງທ້າວົດຕຸໂລກບານ ເຫມືອນດັ່ງຍືນພິທັກປິ່ນປົວປາສາດ ແລະ ຮູບແກະສະຫລັກນາງອັບສາ ທີ່ກອບທາງດ້ານຕະເວັນອອກ ບໍລິເວນປ່ອງຢ້ຽມແກະສະຫລັກເປັນລູກໝາກວົດ ດ້ານໃນຂອງຜາສາດປະດິດສະຖານພະພຸດທະຮູບສຳລິດຂະໜາດໃຫຍ່ ມີໂຕະໝູ່ບູຊາແບບຊາວພຸດ ຕັ້ງຢູ່ດ້ານໜ້າ ສ່ວນດ້ານນອກມີກຸ່ມເຈດີນ້ອຍໆ ສະຫລັກເປັນຮູບເເຂ້ ແລະ ຊ້າງຕາມຕຳນານມູຣະຕິ.
12.ດອນຄອນ/ດອນເດດ
ເປັນອີກ 2 ເກາະທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຂອງນັກແບກເປ້ທ່ອງທ່ຽວທົ່ວໂລກ ສາມາດຂີ່ເຮືອຂ້າມຟາກມາຈາກບ້ານໂນນກະສັງ ປະມານຫລັກທີ່
141 ໄປສູ່ດອນເດດ ຫລື ດອນຄອນ ຊຶ່ງທັງສອງເກາະ ບໍ່ສາມາດນຳລົດ ຂ້າມໄປໄດ້ ຕ້ອງຫາບ່ອນຝາກລົດເອົາໄວ້ແລ້ວຂີ່ເຮືອຂ້າມໄປ ເກາະຂະໜາດນ້ອຍ 2 ເກາະນີ້ເຊື່ອມຕໍ່ກັນດ້ວຍຂົວ. ດອນເດດຢູ່ທາງເຫນືອ ດອນຄອນຢູ່ທາງໃຕ້ ເທິງເກາະຍັງບໍ່ມີກະແສໄຟຟ້າໃຊ້ ຍົກເວັ້ນບ້ານຫົວເດດ (ເໜືອສຸດ) ມີເຄື່ອງປັ່ນໄຟສຳລັບເບິ່ງໂທລະພາບ, ເປີດເພງໃນຮ້ານອາຫານໄດ້ເທົ່ານັ້ນ ທັງ 2 ເກາະເຕັມໄປດ້ວຍກິ່ນອາຍ ຂອງບ້ານເຮືອນເກົ່າສະໄໝອານານິຄົມຝຣັ່ງ ມີຫາດຊາຍຫລາຍແຫ່ງ ທີ່ບໍ່ສາມາດລົງຫລິ້ນນ້ຳໄດ້ ເຮືອນພັກບັງກະໂລໄມ້ໄຜ່ລາຄາປະຫຍັດແບບທຳມະຊາດ ບໍ່ມີສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກເທົ່າໃດ ກະຈາຍຢູ່ທັ່ວທັງເກາະ ຖືເປັນສະຫວັນຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ຕ້ອງການມາພັກຜ່ອນຢ່າງແທ້ຈິງ ແຫລ່ງທ່ອງທ່ຽວທີ່ໜ້າສົນໃຈເຊັ່ນ: ທາງລົດໄຟເກົ່າ ແລະ ຊາກຫົວລົດໄຟ ຂົວທີ່ສ້າງໃນສະໄໝຝຣັ່ງ ນ້ຳຕົກນ້ອຍໃຫຍ່ທີ່ມີເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
French railway remains in Si Phan Don (Laos) This railway line is just the old locomotive and bridge. Train tracks have been dismantled and its wood is used to build the gates of the houses, the same goes with the iron of the tracks, which has been melted and reused in various constructions of the islands of Si Phan Don.
Cr:laospicture
The railway line was built in 1894 by Lt Simon and Vietnamese labor. It was used for the transport of goods and also used by the postal service (Messageries River). Operated by the State Railways of Laos, the line line it was definitively abandoned in 1940 due to the construction of the ring road of the Khone Phapheng falls, built in 1937, road which has a length of 22 km.
Cr:ภาพ internet
ອຸປະຕິເຫດຕາມຖະໜົນຫົນທາງເກີດຂຶ້ນຢູ່ເປັນປະຈຳໃນຊີວິດປະຈຳວັນ. ແລ້ວເຮົາຈະເຮັດແນວໃດເພື່ອຫຼີກລ່ຽງອຸປະຕິເຫດເຫຼົ່ານັ້ນ?
ບໍ່ໃຊ້ໂທລະສັບໃນເວລາຂັບລົດ. 
ບໍ່ຂັບລົດໄວເກີນໄປ.
ເປີດໄຟສັນຍານ.
ຮັດສາຍແອບບ່ອນນັ່ງ (ເຂັມຂັດນິລະໄພ).
ກວດເຊັກລົດ.
ຂັບລົດໃນສະພາບອາກາດທີ່ເໝາະສົມ.
